Düzağaç, Afyonkarahisar'ın Sinanpaşa ilçesine bağlı bir beldedir. Belediye başkanı Muammer IŞIKLI 'dır.Düzağaç tarihi bugün bilindiği kadarıyla 875 yıl öncesine dayanan konar göçer yerleşimlere tanık olmuş bir merkezmiş.

Höyükçayırı, kırkpınar ve Ürmük Çeşme mevkiinde eski yerleşim kalıntılarına rastlanmıştır.
Roma İmparatorluğu döneminde fazla bir eser olmamasına rağmen bazı köylülerin yaptığı kazılarda buldukları bakır nişanların Roma dönemine ait olduğu Afyon müzesince doğrulanmıştır.

Türkler'in yöreye ilk gelişi ise Miryakefalon Savaşı'ndan sonra Melikşah komutasındaki Selçuklu ordusunun buralara ulaşmasıyla olmuştur. Haçlı Seferleri sırasında tüm ülkeyle birlikte bu topraklarda istilaya maruz kalmıştır.

AFYON'UN KAÇ TANE KÖYÜ VARDIR?

Selçukluların yıkılmasından sonra Anadolu da ortaya çıkan otorite boşluğunda yöredeki az sayıdaki yerleşim alanlarına eşkiya çeteleri saldırıda bulunmuştur. Bu yüzden halk zaman zaman bu toprakları ter etmiş, düzen sağlandığında ise geri dönmüştür.

Beylikler döneminde ise Germiyanoğulları beyliğinin egemenliği altında kalmıştır. Osmanlı'ya katılımı Germiyanoğlu Beyi'nin kızının Osmanlı'ya gelin oluşunda nişan hediyesi olarak verilmesiyle olmuştur.

Ankara Savaşı'ndan sonra Timur istilasına uğrayan Anadolu da bu istilaya uğramayan şanslı yörelerden birisi olmuştur. Osmanlı'dan kalma bir hamam ve bir camii olduğu söyleniyorsa da bunlar bugün ayakta değillerdir.

Osmanlı dan kalma az sayıda eserlerden biri de 16 adet medresedir. Ancak temelleri dahi son zamanlarda yapılan istimlak çalışmalarıyla yok olmuştur. Ayrıca kasaba da Osmanlı dan kalma 100 yıllık bir ev bulunmaktadır.

Diğerlerinin çoğu yıkılmış olup Cumhuriyetin ilk yıllarında yapılan evlerde aşağı yukarı bu tarzdadır. Yani 50-60 yıllık evler kasaba da çokça karşımıza çıkar. Bu günkü yapı tekniğine uygun evler yeni yeni yapılmaktır.

Yörede Kurtuluş Savaşı yıllarına baktığımızda Mondros mütarekesinden sonra işgal devletlerinden Yunanlar buralara gelmişlerdir. Yaklaşık 1,5 yıl yöreyi işgal altında tutmuşlardır.

Büyük Taarruz esnasında Çiğiltepe’den başlayan ordunun hareketi kasabaya doğru ilerlemiş ancak asker, Yunan'nın kaçış yolunu köyün iki çevresine verdirmeyi başarmıştır. Bu yüzden Yunanlar kaçarken kasabaya zarar verememiştir.

Savaş sonrası Cumhuriyetin ilk yıllarında yörede büyük kıtlık yaşanmıştır. Tarlaya ekecek tohum dahi bulamayan köylüler, Yunan askerlerinin köydeki hayvanları da götürmesiyle yiyecek sıkıntısı çekmiştir.

Kasaba, Afyon-İzmir karayolunun 33 km'sinde bulunmaktadır. Bu yol kasabayı ortadan ikiye bölmekte ve bunun sonucunda ise sık sık trafik kazaları yaşanmaktadır. Karayolu geçtiği için kasabamız İzmir, Afyonkarahisar ve Uşak illerine ulaşım sıkıntısı çekmemektedir.

Bu konumdan dolayı kasabamız İzmir iline göç vermektedir Bunun dışında kasabamıza önemli bir stratejik konum kazandırmaktadır. Yeni faaliyete geçen Düzağaç Akdeğirmen Barajı Düzağaç arazilerini ikiye bölmekte, Düzağaç ile Zafertepeçal (Kütahya) arasındaki ulaşımı zorlaştırmaktadır.

Köyün mahalleleri:
Cumhuriyet Mah.
Fatih Mah.
Işık Mah.
Zafer mah.

Beldenin Yıllara Göre Nüfusu:
2010    2,323
2009    2,363
2008    2,455
2007    2,580
2000    3,453
1997    3,089
1990    3,261
1985    2,625

Kasaba halkının % 90'ı geçimini tarım ve hayvancılıktan sağlamaktadır. Bu oran içinde hayvancılığın önemi gün geçtikçe artmaktadır. Bunun nedeni ise tarımsal arazinin azalması ve hayvansal ürünlerin değerinin gün geçtikçe artmasıdır.

Kasabada hem büyükbaş hem de küçükbaş hayvancılık yapılmaktadır. Hayvancılığın gün geçtikçe artması sonucu büyük çiftlikler kurulmakta ve daha bilinçli hayvancılığa geçilmektedir. Buna orantılı olarak 1990 yılından itibaren kültür ırkı hayvan yetiştiriciliği artmıştır.

Şu anda büyükbaş hayvancılığın % 50-60'ı kültür, % 30-40'ı melez ırk geri kalanı ise yerli ırktır. Küçükbaş hayvancılık olarak koyun yetiştiriciliği yapılmaktadır. 1990-1992 yılllarına kadar Dağlıç ırkı koyun yetiştiriciliği yapılmakta iken daha sonraları ise yöresel olarak Sakız cinsi ırkı ile Dağlıç ırkın kendi aralarında melezlenmesiyle elde edilen koyunlara ağırlık verilmiştir.

Bu koyunlara yöresel olarak “Prıt” denilmektedir. Kayıtlara göre koyun sayısı 1980'li yıllarda 5 bin adet civarındayken, 1990'lı yılların başlarında bu sayı ve yetiştirici sayısı çok azalmış iken hayvansal ürünlerin değer kazanması ve koyun yetiştiriciliğinin kolay olması sebebiyle tekrar artmaya başlamış ancak eski haline gelememiştir.

Bunun nedeni ise mera alanlarının azalmaya başlamasıdır. Kümes hayvancılığı ise sadece kasaba halkının kendi ihtiyacını karşılayacak kadar yapılmaktadır.Kasaba, endüstri kuruluşları bakımından gelişmekte olduğu tartışılmaz bir gerçektir.

Kasabamızda Çok sayıda Market ve bir süpermarket(Aytekin Süpermarket )bulunmaktadır. Kasabamızda endüstri kuruluşu olarak 2 un fabrikası,ışıklı ve öztoprak . 3 yağ fabrikası,Cosgun Yağ,Er yağ ve İbili Yağ , 1 hazır ekmek fırınıDüzağaç Ekmek (AbduLLah Yoldaş , 2 kereste atölyesi Danışman Kereste Atölyesi ve Aydın Kereste Atölyesi , 1 mobilya imalat hanesi 1 pvc imalathanesi ve cam işletmesi AYDIN YAPI LTD. ŞTİ. , 1 petrol ofisi tesisi bayramyeri , 5 demir doğrama atölyesi aydın,aytekin,yanardağ,hebip,bahattin ve 3 de oto tamir hanesi özkan,çalış ve emirdağlı olarak isimlendirilmiştir.

VİDEOLARI İÇİN TIKLAYINIZ

RESİMLER İÇİN TIKLAYINIZ

AFYON İLİNDE DOĞAN ÜNLÜLER İÇİN TIKLAYINIZ

Kasaba, Afyonkarahisar-İzmir yolunun 33. kilometresinde, Afyonkarahisar-Zafertepeçal(Kütahya) yolunun kavşak noktasındadır. Şehir merkezine ulaşım belediye otobüsleriyle ve özel halk otobüsleriyle düzenli seferlerle sağlanmaktadır.

Haftanın belirli günlerinde ilçe merkezi Sinanpaşa'ya da seferler düzenlenmektedir. Ayrıca kavşakta bulunan şehirlerarası otobüs şirketi yazıhanesi aracılığıyla İzmir, Uşak ve Ankara gibi şehirlere de ulaşım mümkündür.

Kasabada biri 8 derslik diğeri ise 12 derslikten oluşan iki okul bulunmaktadır. Kasabadaki okullardan Düzağaç İstiklal İ.Ö.O yöre halkı dışında 1996-1997 öğretim yılından itibaren Taşımalı eğitim dahiline alınan Yıldırımkemal, Akçaşar ve Eyice köyleri öğrencilerine de eğitim vermektedir.

Okula kasaba halkının katkılarıyla 2 televizyon, 1 video ve 1 de faks makinesi alınmıştır. Gelen ekipmanlar, 1993-1994 eğitim öğretim yılından itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Yine 1996-1997 yılında velilerin katkılarıyla okul bilgisayar sistemine kavuşmuştur.

Ayrıca gelişen teknoloji karşısında okullarda her sınfa bir televizyon ve bir vcd alınmıştır Kasabada okuma yazma oranı % 95 civarındadırve iki okulumuzdada tam tertibatlı bilgisayar labaratuarları bulunmaktadır.