Adana Karaisalı Gülüşlü Köyü Resimleri

Gülüşlü, Adana ilinin Karaisalı ilçesine bağlı bir köydür.Köyün tarihi Anadolu erenlerinden Gülüş Dede nin Bir su kaynağının yanına Dergahını kurması ile başlar.

TÜRKMENLER yazın yaylaya çıkmak için kış başlangıcındada Çukurova'ya inmek için Gülüş Dede'nin dergahının etrafında dinlenmek için mola verirlermiş.

Bu mola günlerinde Gülüş Dedenin nasihatlerini dinlerlermiş.Uzun süre köy sadece dergah olarak varlığını sürdürmüş.

.Osmanlı da alevilere baskı başlayınca Çanakkale etrafında yaşayan Tahtacı Çiçili Türkmen aşireti Önce Aydın'a daha sonra da Çukurova gelmiş.

Çukurova sıcak olduğu için buradada duramamışlar ve Toroslara doğru giderken Gülüş Dedenin dergahı yanında mola vermişler. Geldikleri yol uzun sürdüğü için moları uzun sürmüş. 

Dergah etrafında suyun bol olması ve hayvanları için yeterli besi alanı olması nedeniyle buraya yerleşmeye karar vermişler ve Gülüş Dededen izin alarak dergah etrafına evlerini yaptırmışlardır.

Anamur Yöreisnde yaşayaşan Çardakçı Aşireti 1800 yılların ortasında Osmanlı zabitlerinin yaptığı bir terbiyesizlik sonucunda bu zabitlere derslerini verdikten sonra 3 ayrı kola ayrılarak ( Bir kol ermenek üzerinden konya ovasına, Bir kol Antalya tarafına bir kolda Silifke üzerinden Çukurova yönüne)obayı terk etmişler.

Çukurova gelen kol Çukurova'nın o dönemde bataklık olması sıcak ve sivri sineğe dayanamayarak Toroslara doğru gitme kararı almış çakıt'ı takip ederek şimdiki araplar köyü yakınlarına çadır kurmuşlar.

Araplar köyü tarımla , Çardakçı aşireti hayvancılıkla uğraştığından anlaşamamışlar.Bunun üzerine Çardakçı TÜRKMEN aşireti ileri gelenleri yerleşme yeri aramak için keşfe çıktıklarında kendileri gibi eski bir YÖRÜK-TÜRKMEN gurubun yaşadığı Gülüş dede dergahı etrafındaki TÜRKMENLERLE karşılaştıklarında buranın yaşamak için uygun olduğuna karar vermişler.

Dergahı kuran Gülüş Dede bu sırada ölmüş dergah degerini kaybetmiştir.Anamurdan gelenlerin de yerleşmesi ile ve dergahın kapanması neticesinde köy sünnileşmiş ancak Gülüş Dedenin hatrına köyün adı yaklaşık 150 yıldır Gülüşlüdür.

Daha sonra Köyden ayrılıp daha yukarı gidenler Pozantı ilçesinde Belemedik ve Yukarı belemedik köyünü kurmuşlardır.Kız alıp vermeden dolayı tüm Toroslardaki Türkmenlerle akraba olmuşlardır.

TÜRKMEN kültür gelenek ve görenekleri yaşanmaktadır.Gülüşlü Köyünde Düğünler perşembe sabahı damadın arakadaşlarına mendil gönderme ile başlar . Mendil alana gençler beyaz mintan ve siyah şalvar giyerek damat evinde toplanırlar. 

Damadıda yanlarına alarak türkü söyleyerek ormana bayrak direği kesmeye giderler.gençler en uzn ağacı keserk dmat evine gelirler.

Bu sırada hoca gelir bayrak diregine dualarla bayrak bağlanır ağacın en tepesine bir portakal, bir soğan ve bir ayna bağlanır. ve dualarla bayrak dikilir. 

Bayrak dikildikten sonra bayrak direğinin dibinde kına davarı kesilir.Düğün başlamış olur. Düğün pazar günü ikindi vaktine kadar sürer. 

Düşünde daha çok çifte tellioynanır ve üç ayak halayı çekilir. Geceleri sinsin oynanır.Pazar günü güreş tutulur. Güreşte kazanlara ödüller verilir.

Gülüşlü kçyünde düğünlerde gelenlere yüzük çorbası, döğme pilavı,topalakalı, kesme çorbası içli köfte ikram edilir.Adana iline 56 km, Karaisalı ilçesine 6 km uzaklıktadır.

Köyün iklimi,Akdeniz iklimi etki alanı içerisindedir.Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.

Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi var. 

PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Gülüşlü, Adana ilinin Karaisalı ilçesine bağlı bir köydür.Köyün tarihi Anadolu erenlerinden Gülüş Dede nin Bir su kaynağının yanına Dergahını kurması ile başlar.TÜRKMENLER yazın yaylaya çıkmak için kış başlangıcındada Çukurova'ya inmek için Gülüş Dede'nin dergahının etrafında dinlenmek için mola verirlermiş.

Bu mola günlerinde Gülüş Dedenin nasihatlerini dinlerlermiş.Uzun süre köy sadece dergah olarak varlığını sürdürmüş.Osmanlı da alevilere baskı başlayınca Çanakkale etrafında yaşayan Tahtacı Çiçili Türkmen aşireti Önce Aydın'a daha sonra da Çukurova gelmiş.

Çukurova sıcak olduğu için buradada duramamışlar ve Toroslara doğru giderken Gülüş Dedenin dergahı yanında mola vermişler. Geldikleri yol uzun sürdüğü için moları uzun sürmüş. Dergah etrafında suyun bol olması ve hayvanları için yeterli besi alanı olması nedeniyle buraya yerleşmeye karar vermişler ve Gülüş Dededen izin alarak dergah etrafına evlerini yaptırmışlardır.

Anamur Yöreisnde yaşayaşan Çardakçı Aşireti 1800 yılların ortasında Osmanlı zabitlerinin yaptığı bir terbiyesizlik sonucunda bu zabitlere derslerini verdikten sonra 3 ayrı kola ayrılarak ( Bir kol ermenek üzerinden konya ovasına, Bir kol Antalya tarafına bir kolda Silifke üzerinden Çukurova yönüne)obayı terk etmişler.

Çukurova gelen kol Çukurova'nın o dönemde bataklık olması sıcak ve sivri sineğe dayanamayarak Toroslara doğru gitme kararı almış çakıt'ı takip ederek şimdiki araplar köyü yakınlarına çadır kurmuşlar.

Araplar köyü tarımla , Çardakçı aşireti hayvancılıkla uğraştığından anlaşamamışlar.Bunun üzerine Çardakçı TÜRKMEN aşireti ileri gelenleri yerleşme yeri aramak için keşfe çıktıklarında kendileri gibi eski bir YÖRÜK-TÜRKMEN gurubun yaşadığı Gülüş dede dergahı etrafındaki TÜRKMENLERLE karşılaştıklarında buranın yaşamak için uygun olduğuna karar vermişler.

Dergahı kuran Gülüş Dede bu sırada ölmüş dergah degerini kaybetmiştir.Anamurdan gelenlerin de yerleşmesi ile ve dergahın kapanması neticesinde köy sünnileşmiş ancak Gülüş Dedenin hatrına köyün adı yaklaşık 150 yıldır Gülüşlüdür.

Daha sonra Köyden ayrılıp daha yukarı gidenler Pozantı ilçesinde Belemedik ve Yukarı belemedik köyünü kurmuşlardır.Kız alıp vermeden dolayı tüm Toroslardaki Türkmenlerle akraba olmuşlardır.

TÜRKMEN kültür gelenek ve görenekleri yaşanmaktadır.Gülüşlü Köyünde Düğünler perşembe sabahı damadın arakadaşlarına mendil gönderme ile başlar . Mendil alana gençler beyaz mintan ve siyah şalvar giyerek damat evinde toplanırlar.Damadıda yanlarına alarak türkü söyleyerek ormana bayrak direği kesmeye giderler.gençler en uzn ağacı keserk dmat evine gelirler.

Bu sırada hoca gelir bayrak diregine dualarla bayrak bağlanır ağacın en tepesine bir portakal, bir soğan ve bir ayna bağlanır. ve dualarla bayrak dikilir. Bayrak dikildikten sonra bayrak direğinin dibinde kına davarı kesilir.